apostasi..

η αποσταση δενει τελικα..

μερικες φορες ομως μου λειπεις ..+νιωθω πως δεν σε ξερω..+ομως σε γνωριζω.

εισαι δικος μου καταβαθος..οχι σαρκικα..αλλα νιωθω πως εχω κατι δικο σου σφιχτΑ και καλα κρυμμενο

μεσα μου..και ξανα ερωτευομαι..+ξανα ΖΩ οπως παλια

με την ελπιδα να σε δω..να σε ακουσω..να σε αγγιξω..να μου πεις ομορφα λογια..

τελικα η αποσταση δενει..2 σωματα..2ψυχες..2ζωες τα κανει ενα..ολα ενα..ολα για σενα..

και μολις ξεκινησα να γραφω ξανα..για σενα ..για μενα..για οσα δημιουργουνται μεσα απο οσα

λεμε +εχουμε..

τι γλυκος που εισαι οταν γελας..

τι καλος που εισαι οταν μου μιλας

και ποσο ομορφος μπορει να γινεις οταν με κοιτας;;

τοσο γαληνη..τοσο ομορφια..τοσο λιακαδα σε ενα μερος τοσο σκοτεινο..

τελικα ειναι ερωτας!!?? τελικαα...ναι..τελικα

ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ!