40n.jpg


Βυθισμένοι
στις νύχτες της σιωπηλής τους απόγνωσης
ενοχλούνται
οι γείτονες
τηλεφωνούν μεταμεσονύχτια
ζητούν να πάψουμε λέει
να ησυχάσουμε
να μην προκαλούμε πια
τους όποιους κανονικούς με τις
φωνές μας ανάσες
βαριές και βασανάκια αχ ηδονικά.

είμαστε 
το τεράστιο κρεβάτι
σχεδία και σχέδια
να λες «σ΄αγαπώ»

και να το ξέρω πως ναι κι εγώ τώρα αυτήν εδώ τη στιγμή
να λες «θέλεις κι άλλο;» κι εγώ «ναι, μωρό μου, κι άλλο κι άλλο κι άλλο πάντα κι άλλο».
Πώς να πάψουμε να είμαστε ο έρωτας;
Πάλι χτυπάει το τηλέφωνο.
Η ώρα 5 το πρωί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου