Βυθισμένοι
στις νύχτες της σιωπηλής τους απόγνωσης
ενοχλούνται
οι γείτονες
τηλεφωνούν μεταμεσονύχτια
ζητούν να πάψουμε λέει
να ησυχάσουμε
να μην προκαλούμε πια
τους όποιους κανονικούς με τις
φωνές μας ανάσες
βαριές και βασανάκια αχ ηδονικά.
στις νύχτες της σιωπηλής τους απόγνωσης
ενοχλούνται
οι γείτονες
τηλεφωνούν μεταμεσονύχτια
ζητούν να πάψουμε λέει
να ησυχάσουμε
να μην προκαλούμε πια
τους όποιους κανονικούς με τις
φωνές μας ανάσες
βαριές και βασανάκια αχ ηδονικά.
Mα
είμαστε
το τεράστιο κρεβάτι
σχεδία και σχέδια
να λες «σ΄αγαπώ»
είμαστε
το τεράστιο κρεβάτι
σχεδία και σχέδια
να λες «σ΄αγαπώ»
και να το ξέρω πως ναι κι εγώ τώρα αυτήν εδώ τη στιγμή
να λες «θέλεις κι άλλο;» κι εγώ «ναι, μωρό μου, κι άλλο κι άλλο κι άλλο πάντα κι άλλο».
Πώς να πάψουμε να είμαστε ο έρωτας;
Πάλι χτυπάει το τηλέφωνο.
Η ώρα 5 το πρωί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου