τεσσερις εποχες, τεσσερα διαφορετικα συναισθηματα.χειμωνας, ανοιξη,καλοκαιρι και φθινωπορο.ενας φαυλος κυκλος που δεν εχει σταματημο.κα8ε εποχη δηλωνει και κατι σημαντικο για μας. κατι που μας συμπληρωνει και δεν μας αφηνει να νοιωθουμε κενοι.χειμωνας.. κα8ε φορα που ακουω αυτη τη λεξη νοιωθω γεματη μοναξια.αντιπροσωπευει τη αγαπη οσο και αν αυτη μας πληγωνει. η βροχη,το χιονι, το κρυο, μας φερνουν πιο κοντα στο ατομο που αγαπαμε και 8ελουμε την υπολοιπη ζωη μας να περασουμε μαζι του.κι ομως, η αγαπη ειναι συνυφασμενη με πολλα ακομα. η ανιδιοτελεια, η θυσια, ο θανατος, η ελευθερια ειναι καποια απο αυτα. πολλοι ανθρωποι προσπαθησαν να την χαρακτηρισουν..καποιοι.. την υμνησαν με τα κειμενα τους.. αλλοι.. εμειναν στην ιστορια για το αιμα που εχυσαν και αφησαν πισω.. τι ειναι τελικα η αγαπη, κανεις δεν μπορεσε να καταλαβει και ακομα περισσοτερο.. να καταλαβει την υπαρξη της.. και ετσι.. με το χειμωνα, κα8ε χρονο, ολα αυτα γινονται πιο εντονα..τα συναισθηματα που μπορει να μας βυθισουν εξαιτιας της,πολλες φορες μας επηρεαζουν..αλλες φορες θετικα..αλλες αρνητικα..τι ειναι ομως αυτο που μας επηρεαζει περισσοτερο? τι μενει μεσα μας χαραγμενο επειτα απο ενα χειμωνα? 8λιψη? 8υμος? κατα8λιψη?μοναξια? σιγουρα, ενας χειμωνας ποτε δεν ξεχνιεται.τι γινεται ομως οταν θελουμε να ξεχασουμε?εδω.. παιρνει θεση η ανοιξη..εκει που ολα ειναι μονοχρωμα, ξερα και μοναχικα, ο ηλιος βγαινει και ολα ανθιζουν. η μπορα περνα και ολα γινονται ξανα οπως αρχικα. η φιλια ειναι αυτη που παντα μας βοηθα να ξεχασουμε μια αγαπη.. η ανοιξη, κανει τον χειμωνα να χα8ει μες τις ομορφες καιρικες συνθηκες σαν ενα φτερο που χανεται στον ανεμο.ετσι, τοσο απλα.. οι φιλοι σε κανουν να βρεις οσα ενας αν8ρωπος σε εκανε να χασεις.ξανα βρισκεις την ενεργητικοτητα σου και επιστρατευεις ολη σου την ευφυια για να το καταφερεις. δε ζητας τιποτα γιατι ολο αυτο δημιουργειται απο την συγκαταθεση των ανθρωπων που σε περιτριγυριζουν. η ανοιξη ειναι μια ομορφη εποχη. ολες οι εποχες ειναι.. αλλα υπαρχει κατι πιο ψραιο απο τα λουλουδια? απο το φως του ηλιου και την μυρωδια της ευτυχιασ? μερικες φορες ομως ολο αυτο χαλαει.. ο φ8ονος, η ζηλεια, η εξαρτηση κανουν την φιλια να χαλασει.. ειναι οπως μια αλλεργεια δεν μας αφηνει να χαρουμε την μυρωδια ενος ανθισμενου πευκου.ή οταν μια βροχη ξεσπα την ωρα που κανουμε βολτα στο δασος..κιοολο αυτο περνα... κι ερχεται το καλοκαιρι.. η εκσταση που νοιωθουμε καθε φορα..ενα καλοκαιρι.. μερες που μενουν αξεχαστες και μας κανουν να βιωσουμε μια καθημερινοτητα γεματη αγγαλιαση και ηρεμια..τποτα δεν μπορει να μαας χαλασει τη ψυχολογια γιατι μετα απο τον χειμωνα και την ανοιξη , νεες περιπετεις ξεκινουν πλαι σε ατομα που αντεξαν το χρονο πλαι μας. εφημεροι ερωτες, νεες φιλιες και αναμνησεις απο στιγμες τρελας τα βραδια στην παραλια..ολα αυτα, μας ανανεωνουν, μας δινουν ενεργεια και δυναμη για ενα καινουριο δυσκολο χειμωνα..και μετα ερχεται το φθινωπορο και καποια ατομα αποχαιρετουνται..οι καλοκαιρινοι ερωτες χανονται και ξεχνιουνται.σαν το κυμα που χαλα το καστρο που εχουμε χτισει με τοση αγαπη στην αμμο..ολα χανονται και οτιδηποτε μας εκανε ευτυχισμενους μπαινει στην αναμονη για το επομενο καλοκαιρι. παρηγορουμαστε το χειμωνα απο τις αγαπες του και μνουν αναμνησεις γεματες χαρα και συντροφια..και διανυουμε το φθινωπορο..τα φυλλα πεφτουν, οι βροχες ξεκινουν.. η ιδανικη και γαληνεια πραγματικοτητα του καλοκαιριου χανεται στα μαυρα συννεφα. η μελανχολια, η κλειστη καρδια, η μοναξια κανουν παλι την εμφανιση τους στη ζωη μας.ξανα..το φθινωπορο ειναι μελανχολια αλλα και συντροφια ταυτοχρονα.. ολα χανονται..και ομως..ολα ξανανταμωνουν..εμενα, αν με ρωτησεις ποια ειναι η αγαπημενη μου εποχη, δεν θα εχω την απαντηση.ισως γιατι ολες οι εποχες ειναι σημαντικες για μενα.ειμαι ο τυπος του ανθρωπου που ευτυχως ή δυστυχως δε μπορω να ζσω σε μια τετοια καθημερινοτητα, διχως τον ερωτα και την φιλια.. καποιοι με χαρακτηριζουν αν8ισμενου χειμωνιατικο λουλουδι..μπορει γιατι τις περισσοτερες φορες ειμαι πλημμυρισμενη στην μελανχολια.. εχω τοσους πλαι μου και ομως κανενα..ασκοπες πραξεις, λογια μεγαλα απο ατομα τοσο μικρα.. τοσο ανοητοι οσοι λενε ψεματα.. οσοι παιζουν με τα συναισθηματα των αλλων..και επειτα.. ακουωω τους παντες να μιλανε για χαμενα ιδανικα και αξιες.. πραξεις ψευτικες με σκοπο να σκεπασουν οσα ηθελαν να αποκτησουν και δεν καταφεραν να το κανουν..8λιμμενα γελια, δυσβασταχτες πληγες που κανεις δε κλεινει.. ζωες.. ζωες διζως ουσια,γεματες απαισιοδοξια..και σκεφτομαι.. σκεφτομαι οτι οταν καποιος σαγαπαει τοτε ο ηλιος τελικα λαμπει πιο πολυ και ας μην το καταλαβαινεις αμεσως.. σκεφτομαι οτι οταν σε χρειαζεται καποιος τα βραδυα αργουν να ερθουν.. μα οταν φτασουν.. δεν μελανχολεις.. και οταν τελικα συνειδητοποιησεις οτι εχεις καπου .. εναν ωμο να στηριχτεις.. τα δακρυα..ετσι απλα..λιγοστευουν.και ετσι χανομαι.. προσπαθωντας να γινω καποια αλλη..προσπαθωντας να σκοτωσω το πονο χωρις κατι να με βοηθα..ισως μονο οταν δουμε τα πραγματικα χρωματα της γης, γινουμε ευτυχισμενοι.. μεχρι τοτε ομως..τα χρωμαατα..8α ειναι ιδια..οι εποχες θα παραμεινουν τεσσερις και οι ανθρωποι απαραλλαχτοι διχως ιδανικα και αξιες.. αυτες ειναι οι 4 εποχες.. και αυτη..ειναι η ζωη καθε ανθρωπου που τις ζει.. ισως διαφορετικα ο καθενας.. ισως..
