Αν είχα την ευκαιρία να ζήσω κάτι έστω και για λίγο, θα'ταν να 'μασταν μαζί για μία νύχτα!

Να σε δω να χαμογελάς και να γνέφουμε ο ένας στον άλλον λέξεις κάτω από τα σκεπάσματα!

Αν είχα μια στιγμή να ζήσω μαζί σου,θα θελα να σε νιώσω,να σε γευτώ..!

Να είμαι τυλιγμένη πάνω σου ώστε να σου κλέψω όλη σου τη μυρωδιά..!!

Να΄μουν νερό που στάζει στο κορμί σου ή αγέρας που σε χαϊδεύει πρίν σε ρίξει στο στρώμα του έρωτα..!

Αν είχες ευκαιρία να ζούσες μαζί μου, θα'θελες ό,τι +γώ;;

Μη σταματάς να μ'αγαπάς +δείξε μου το..!

Ειμαι τυλιγμενη γυρω σου οπως το φουλαρι στο λαιμο σου..

Και οι ηχοι που πλαθουν οι δυο μας ανασες, ειναι ομορφοι σα τη μυρωδια του φουλαριου ..

Τυλιγμενοι σαν ενα σωμα ,φτιαγμενοι ο ενας για τον αλλον

Σαγαπαω

Μαγαπας

Ειμαι ερωτευμενη και εισαι και εσυ..

Εισαι ευτυχισμενος και ειμαι και γω..

Εσυ και γω

Εγω και συ..

Τυλιγμενοι σαν ενα φουλαρι στο λαιμο..

Μην το βγαλεις ποτε για να μην χαθει η μυρωδια..!

Καληνυχτα Νοεμβριανε ΕΡΩΤΑ

Σκεφτομαι εσενα και θελω να βαλω τα κλαματα.!

οχι γιατι ειμαι θλιμμενη αλλα απο ευτυχια..!

Θελω να φωναξω ποσο πολυ σε θελω διπλα μου..ποσο πολυ σε λατρευω !

Η φωνη σου παραμενει στα αυτια μου και σιγομιλα ακομη και οταν κοιμαμαι!!

Εισαι αυτο το κατι που εψαχνα να βρω για να ειμαι ολοκληρωμενη!

Αυτο το κομματι του παζλ που ομορφαινει περισσοτερο το σχεδιο !!

Και θελω μονο να σου πω πως..

Σαγαπώω

Θέλω να σπάσει αυτή η γυάλα που μέχει αιχμάλωτη χρόνια πολλά..

Να ξεφύγω από το κόσμο που κάθε μέρα με πονά..

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών

άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα

μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο

σι, σι, σι.

Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,

ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός

άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση

μού’ μαθε για τους ήχους.

Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,

σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,

κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν

και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,

όλη τη νύχτα

ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,

αξημέρωτος ήχος,

αξημέρωτη ανάγκη εσύ,

βραδύγλωσση βροχή,

σαν πρόθεση ναυαγισμένη

κάτι μακρύ να διηγηθεί

και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,

νοσταλγία δισύλλαβη,

ένταση μονολεκτική,

το ένα εσύ σαν μνήμη,

το άλλο σαν μομφή

και σαν μοιρολατρία,

τόση βροχή για μια απουσία,

τόση αγρύπνια για μια λέξη,

πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή

μ’ αυτή της τη μεροληψία

όλο εσύ, εσύ, εσύ,

σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα

και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.