Όταν η ομορφιά δεν είναι εξωτερική που φθείρεται,αλλά 

εσωτερική που παραμένει παντοτινή.

Για αυτούς που ενώ τα έχουν όλα, 

σκορπίζουν παντού μιζέρια,δυστυχία και πόνο.

Αυτή η γυναίκα είναι ΟΜΟΡΦΗ!!!

Και το παιδί είναι δικό της.

Για σένα που χεις μάτια καστανά και γένια μακρυά που θα κοπούν..
Για σένα που το γέλιο σου αλλάζει τη στιγμή και τη ζωή μου
Για σένα μιλώ..
Ναι για σένα που χεις αυτό το βλέμμα το παράξενο κάθε φορά που σου λέω πως σε θέλω
Που γουρλώνεις τα μάτια και γω σου λέω πως με τρομάζεις..
Για σένα μιλώ ώρες και μέρες πολλές..
Για σένα και ας μου λές πως δε φταις.
Κοίτα να δείς και διάβασε τι γράφω σήμερα..Γιατί φοβάμαι..
Φοβάμαι γιατί


Απόψε σε αγαπώ πιο ΠΟΛΥ από χθες...

Δε ξέρω τι πρέπει να κάνω..Κόλλησα..Κόλλησα στην ιδέα και μόνο  πώς θα σε χάσω τώρα που σε βρήκα..Δε ξέρω..πραγματικά φοβάμαι..Φοβάμαι πως δεν θα ξαναδώ αυτά τα μάτια,αυτά τα χείλη..αυτό το πρόσωπο και το τσουλούφι πίσω δεξιά που πετάει και όλο σου λέω να το κόψεις..Και αυτά τα γένια..αχ αυτά τα γένια τα άγρια που σε ενοχλούν και συ θές να τα ξυρίσεις.. Αυτά τα γένια που σε κάνουν άγριο αλήτη και άγγελο ταυτόχρονα..
Πόσο σε θέλω τελικά;; Πόσο όμορφος παίζει να είσαι κάθε φορά που σε βλέπω..Κάθε φορά που σε ακούω..που σε αγκαλιάζω..που σε φιλάω..Πόσο υπέροχα παίζει να νιώθω μόνο στην αίσθηση του δέρματος σου στο σώμα μου;;
Σ'αγαπάω..Καληνύχτα! 

   Μέσα  στη  νύχτα  υπάρχεις  εσύ.                                                                   

Μέσα  στη  μέρα  το  ίδιο.

Βυθισμένοι
στις νύχτες της σιωπηλής τους απόγνωσης
ενοχλούνται
οι γείτονες
τηλεφωνούν μεταμεσονύχτια
ζητούν να πάψουμε λέει
να ησυχάσουμε
να μην προκαλούμε πια
τους όποιους κανονικούς με τις
φωνές μας ανάσες
βαριές και βασανάκια αχ ηδονικά.

Mα
είμαστε 
το τεράστιο κρεβάτι
σχεδία και σχέδια
να λες «σ΄αγαπώ»

και να το ξέρω πως ναι κι εγώ τώρα αυτήν εδώ τη στιγμή
να λες «θέλεις κι άλλο;» κι εγώ «ναι, μωρό μου, κι άλλο κι άλλο κι άλλο πάντα κι άλλο».

Πώς να πάψουμε να είμαστε ο έρωτας;

Πάλι χτυπάει το τηλέφωνο.

Η ώρα 5 το πρωί.

Ήμασταν κι οι δύο έτοιμοι για έρωτα καθώς για ώρα μ’ άγγιζε μες το λεωφορείο.

Χάιδευα με τα χέρια μου τη φούστα της το εξαίσιο λινό που άναβε το δέρμα+ ένοιωθα με τα δάχτυλα

το λαστιχένιο της κιλότας περίγραμμα + μύριζα μασχάλη βαθιά καθώς κρατιότανε το χέρι της από τον πήχη του αστικού εκλιπαρώντας οργασμό το χνώτο του κορμιού.

Και κατεβήκαμε εκεί σε μιαν άγνωστη στάση με λύσσα και οι δυο πατώντας το κουμπί.

Τρέχοντας με τα τέλεια αρματωμένα μας κορμιά στην αγκαλιά του πάρκου να χωθούμε.

Αρχίζοντας συνομιλίες τρυφερές, με κείνες τις γλυκές σιωπές του έρωτα.

Κι όπως η καύλα μας χτυπούσε στα μελίγγια +οι γλώσσες μας αχόρταγα ζευγάρωναν άγρια έσκισα εγώ τη μουσκεμένη της κιλότα αφήνοντας σημάδια με το λάστιχο στο αφηνιασμένο της κορμί.

Κι έσταζε ο ιδρώτας στα γυμνωμένα μπούτια +ένοιωσα το σάλιο απ’ το φιλί της μεσ’ τα αυτιά μου

να το στεγνώνει ο άνεμος.

Κι ένοιωσα το λαχάνιασμα και το ζεστό της κόρφο της μήτρας το λαμπάδιασμα

τα υπέροχα ζεματιστά της χείλη να μου γλείφουν το φαλλό.

Κι εκεί πάνω στην ένδοξη διχάλα τίναξα τους σπόρους μου.

Κι ήταν αυτό το χύσιμο ανάμεσα στα μπούτια μια στιγμή αιωνιότητας καθώς δυο άγνωστοι θεοί τρωτοί και εύθραυστοι κάτω απ’ τη μυρουδιά των πεύκων και των χόρτων.

Τριγυρισμένοι από μερμήγκια θεατές.

Κι ήτανε μια μεταλαβιά των πάρκων μια λειτουργία για τα κρησφύγετα των εραστών τις γιάφκες τις ευλογημένες του έρωτα.

Αυτές που κρύβουν μέσα τους σπέρματα και προφυλακτικά+άλλα της ηδονής απομεινάρια ένδοξα

όπως αυτή την ταπεινή κιλότα που ξέσκισα με δύναμη.

Όπως αυτά τα άγια εσώρουχα των εραστών τα τρόπαια της λιτανείας κοριτσιών το λάγνο αεράκι.

Του έρωτα

πρέπει να του δινόμαστε γυμνοί

όπως δινόμαστε στον ύπνο και στο θάνατο, γιατί

ο έρωτας θαρρώ είναι η μόνη μεταλαβιά

   αιωνιότητας∙ ο έρωτας

είναι η λύτρωση του τέλειου χορού, είναι  η αγαλλίαση  του Καιρού.

Και λίγο πρίν πέσω για ύπνο..

σκέφτομαι τα φιλιά στο λαιμό και 

το άγγιγμά σου στο σώμα μου.. 

Τι θέλω;; 

Πολλά θέλω..

Θέλω να ξυπνώ και να σε βλέπω δίπλα μου..να κοιμόμαστε μαζί και να νιώθω ασφάλεια.

Θέλω να έχω παρέα τη φωνή σου τα βράδυα που έχω αυπνίες +στριφογυρνώ στο κρεββάτι!

Θέλω να σου πώ πως νιώθω..

Θέλω..

Τι θέλω πιά;;

 Πολλά θέλω και θα γεμίσουν τα χαρτιά +θα βαρεθείς να διαβάζεις..

Είμαι τόσο ευτυχισμένη..τόσο χαρούμενη μόνο που σε έχω πλάι μου..

Μου αρκεί που βλέπω τα μάτια σου..

Αυτά τα μάτια που κάθε φορά που με κοιτάς , βλέπω μια γυαλάδα!! 

 Χαμογέλα μου λοιπόν..Σα να μην υπάρχει τίποτα άλλο .

Καληνύχτα φώς μου <3 

‎-και τώρα,τι κάνουμε τώρα;; 

Δε πάμε να φάμε;; πεθαίνω της πείνας..!

- Και μετά;;

Μετά θα πάμε να κάνουμε παιδάκια,θές να κάνουμε παιδάκια;;; 

-Και μετά;;

Μετά θα το πούμε στους φίλους μας +θα κάνουμε πάρτυ!!

-Και μετά;;

Αστο το μετά! ένα πράμα τη φορά..!Ας ξεκινήσουμε από αυτό!! ♥ 

Η αγάπη είναι το τέχνασμα της νεολαίας,νεολαία είναι το κουκούλι του πάθους,που στερεώνεται από τη μέση της επιθυμίας στον θόλο με τα χέρια σου!(Τα δάχτυλά σου παχια όπως οι χορδές από ένα διπλό μπάσο , ένα μπάσο που σφυρηλατει βαθιά κραυγές από μια νύχτα με γυμνό σώμα.. )

‎~ Τα δάχτυλα πάγωσαν, και το στόμα σου 

"κόλλησε" στις κρύες νύχτες του χειμώνα

Αναψε ένα κερί μες τη ψυχή σου

+έλα ζέστανε με..! ~

Αγγίζω το στόμα σου, με το δάχτυλό μου αγγίζω το περίγραμμα του σώματός σου, το σχεδιάζω σαν να το δημιουργεί το χέρι μου, σαν το στόμα σου να μισανοίγει για πρώτη φορά και αρκεί να κλείσω τα μάτια μου για να το σβήσω και να ξαναρχίσω να το φτιάχνω, και κάθε φορά κάνω να γεννιέται το στόμα που ποθώ, το στόμα που επιλέγει το χέρι μου και σχεδιάζει πάνω στο πρόσωπό σου, ένα στόμα επιλεγμένο ανάμεσα σε τόσα άλλα, επιλεγμένο με ηγεμονική ελευθερία από μένα για να το ζωγραφίσει το χέρι μου πάνω στο πρόσωπό σου και που από ένα γύρισμα της τύχης που δεν προσπαθώ να καταλάβω συμπίπτει ακριβώς με το στόμα σου που χαμογελάει κάτω από εκείνο που σχεδιάζει το χέρι μου.

Με κοιτάς, με κοιτάς από κοντά, κάθε φορά και από πιο κοντά και τότε παίζουμε τον κύκλωπα, κοιταζόμαστε όλο και από πιο κοντά και τα μάτια μεγαλώνουν, πλησιάζουν το ένα το άλλο, κολλάνε το ένα στο άλλο και οι κύκλωπες κοιτιούνται, οι ανάσες τους μπλέκουν, τα στόματα συναντιούνται και παλεύουν ανόρεχτα, δαγκώνονται χείλια με χείλια, ακουμπώντας μόλις τη γλώσσα πάνω στα δόντια, παίζουν μέσα στον περίβολό τους όπου πηγαινοέρχεται ένας βαρύς αέρας με ένα παλιό άρωμα και μια σιωπή.

Τότε τα χέρια μου θέλουν να βυθιστούν στα μαλλιά σου, να χαϊδέψουν αργά τα βάθη των μαλλιών σου ενώ φιλιόμαστε σαν το στόμα μας να είναι γεμάτο λουλούδια ή ψάρια, ζωηρές κινήσεις, σκοτεινή ευωδιά.

 Και όταν δαγκωνόμαστε ο πόνος είναι γλυκός κι όταν πνιγόμαστε μ’ ένα σύντομο και τρομερό ταυτόχρονο ρούφηγμα της αναπνοής, αυτός ο στιγμιαίος θάνατος είναι όμορφος. 

Και υπάρχει ένα και μόνο σάλιο, μια και μόνη γεύση από ώριμο φρούτο κι εγώ σε νιώθω ν’ ανατριχιάζεις απάνω μου όπως η σελήνη στο νερό.

Ν.Κ

Όλες οι ίνες του κορμιού μου φιλούσαν κι αγαπούσαν μέσα μου.

Κι όταν στα βάθη του κρεβατιού εκεί που μας χαμογελούσε κάποιος Θεός, σ' έσφιξα μ' όλο τον θρίαμβο των πόθων μου κι εδέθηκα μαζί Σου,

σφιχτά σφιχτά κι άκουσα τα βλέφαρά Σου να σπαρταρούν και ν' αγωνιούν κάτω από τα χείλη μου, ένιωσα πως συνέλαβα την αιώνια Χίμαιρα,

πως σπαρταρούσε μέσα στην αγκαλιά μου αιχμάλωτη η ευτυχία και η αιωνιότητα των μεγάλων φρικιάσεων.

Σ' εκύτταξα κ' ήσουν χλωμή και ώμορφη και μυστηριώδης.

Κι εγονάτισα μπροστά Σου εκεί, στα βάθη του κρεββατιού κι έσμιξα τα χέρια μου απάνω στην κούραση και στη χλωμάδα του κορμιού Σου,

ω Ιέρεια της Ηδονής και της Αγάπης και ω Δημιουργός των στιγμιαίων Αιωνιοτήτων.

Κι ένιωσα πως κάποιο μυστήριο ετελείτο μέσα Σου. Μια αίγλη χυνότανε από τα κλειστά Σου μάτια κι ένας φωσφορισμός έγλυφε κι εχάδευε τα μεριά Σου.

Και είπα: Ω Ιέρεια των Πόθων και των Λιποθυμιών, Συ μόνη μπορείς να παρηγορήσεις και να θανατώσεις την ψυχή μου.

Αγκάλιασέ με τόσο σφυχτά

που δεν θα μπορώ να αναπνεύσω!

ένας χτύπος της καρδιάς σου φτάνει.. να με κάνει να ελπίζω

Όσες κρέμες και αρώματα να βάλεις,

εγώ θα σε μυρίζω πάντα ιδρωμένη

souroukou logo

Είμ εγώ που κλαίω, είμ' εγώ που φωνάζω, μ' ακούς;

σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;

1.Υγεία. Το σπουδαιότερο ! Υγεία για όλους! Ακόμη και για τους εχθρούς μας... διότι ενδιαφέρον έχει ο "όρθιος αντίπαλος".

2. Εργασία και ...τουλάχιστον ένα πιάτο φαί ! Κι αν θέλεις και κάτι παραπάνω ζήτησε κι ένα ποτηράκι κρασί.

3. Καθαριότητα! Στο δρόμο, στις γειτονιές και... Καθαρά πρόσωπα , καθαρές ματιές, καθαρές χειραψίες , αλήθειες.

4. Ταξίδια! Σε μέρη και ...ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άνθρωπος!

5. Δάκρυα χαράς! Κι αν είναι δάκρυα λύπης μην ανησυχείς... καν' τα "δάκρυα σοφίας".

6. Τρέξε τα όνειρά σου και...μην επιτρέπεις να σε τρέχουν τόσο συχνά...

7. Λιγότερη τηλεόραση και facebook... διάβασε έστω ένα ποίημα να καταλάβεις τη διαφορά.

8. Έρωτας και όχι σεξισμός. Αρτηρίες με αίμα και όχι με σπέρμα.

9. Πες περισσότερα "ευχαριστώ" ! Όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στη Γη που σε φιλοξενεί και στον αέρα που αναπνέεις...

καλή χρονιά σε ολους!!!