" ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ " ΤΩΡΑ!

Σήμερα έγραφα "Πολιτική και Δίκαιο" !Ημουν υποχρεωμένη να κάτσω να διαβάσω για τα δίθεν δικαιώματα του κάθε ανθρώπου ?Για το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης που ουσιαστικά καταλήφθηκε από τα προπαγαντισμένα Μ.Μ.Ε ? Για το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων και βίου που προβάλονται μέσω των κουτσομπολίστικων εκπομπών? τι έγινε με το Δημοκρατικο πολίτευμα της Ελλάδος? Πού είναι ο ΠτΔ που έχει το δικαίωμα να ρίξει τη βουλή? Γιατί δεν χρησιμοποιείται τη "ψήφο εμπιστοσύνης" ? Μόνο να γαμάτε τον Ελληνικό Λαό ξέρετε και να γράφετε ΑΚΥΡΑ βιβλία ! Σαν αυτό που "διάβαζα" χτες! Ρε ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΣΤ!

το μερος σκοτεινιασε με τις πρωτες φωνες.

τα πρωτα δακρυα κυλησαν απο τα ματια μου κανοντας με να σπαραξω

ενιωθα +νιωθω τα σωθηκα μου να ειναι τρομοκρατημενα.

η καρδια μου με προδιδει ..ποναει..πληγωνεται..αγαπαει,γιαυτο!

η σιωπη με πονεσε..και ακομα και τωρα τη νιωθω να με πιεζει ως εκει που δεν μπορω να αναπνευσω.

Ξυπνα,πες μου..ενας εφιαλτης ηταν.περασε η μπορα.. Ολα καλα..

Σ'αγαπω..θα σ'αγαπω!

Καληνυχτα ..αυτη που περιμενα να ακουσω και να νιωσω!

Μας αρέσει να κάνουμε ντουζ στη συνέχεια (θέλω το νερό πιο ζεστό από κείνη)

+ το πρόσωπό της είναι πάντα απαλό και ήρεμo + θα με σαπουνήσει πρώτη

θα απλώσει τον αφρό στ’ αρχίδια μου,θα τα σηκώσει,θα τα ζουλίξει

μετά θα σαπουνίσει τον πούτσο: ‘Ε, αυτό εδώ είναι ακόμα σκληρό’

ύστερα θα πιάσει όλες τις τρίχες κάτω εκεί,την κοιλιά, την πλάτη, το λαιμό, τα πόδια,
χαμογελώ με ευχαρίστηση + ύστερα τη σαπουνίζω εγώ…

Πρώτα το μουνί..στέκομαι πίσω της, ο πούτσος μου στα μάγουλα του πισινού της

σαπουνίζω απαλά τις τρίχες του μουνιού,την σαπουνίζω εκεί με απαλές κινήσεις,
παραμένω ίσως περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται +ύστερα ασχολούμαι με το πίσω των ποδιών, τον κώλο, την πλάτη,το λαιμό, την γυρίζω απ΄την άλλη, τη φιλώ,
σαπουνίζω τα στήθη, την πιάνω εκεί και πιο κάτω στην κοιλιά,το λαιμό, το μπροστινό των ποδιών,τους αγκώνες, τις πατούσες+ ύστερα το μουνί, άλλη μια φορά, για γούρι.
Aκόμα ένα φιλί και βγαίνει πρώτη..Σκουπίζεται. Μερικές φορές τραγουδά καθώς εγώ παραμένω.Γυρίζω το νερό στο πιο ζεστό, νιώθοντας τις καλές στιγμές του θαύματος της αγάπης..Υστερα βγαίνω.. Είναι συνήθως απόγευμα και ήσυχα+ καθώς ντυνόμαστε συζητάμε τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά το να είμαστε μαζί λύνει τα περισσότερα θέματα,
στην ουσία τα λύνει όλα
Μια και όσο αυτά τα θέματα παραμένουν λυμένα στην ιστορία της γυναίκας και του άνδρα,
είναι διαφορετικά για τον καθένα, για άλλους χειρότερα, για άλλους καλύτερα..
για μένα, είναι αρκετά θαυμάσιο να θυμάμαι τις παρελάσεις των στρατών+ τα άλογα να περπατούν στον δρόμο ,τις αναμνήσεις του πόνου και της ήττας και της δυστυχίας:
"Λίντα, εσύ μου το πρόσφερες, Οταν το πάρεις πίσω ,κάντο αργά κι αβίαστα.Κάντο σαν να πεθαίνω ενώ κοιμάμαι παρά ενώ είμαι ξύπνιος
Αμήν.

AN

Παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά, είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο σεξ. Οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει είναι φιλόδοξες, κι εμένα μου αρέσει να τεμπελιάζω σε μεγάλα αναπαυτικά μαξιλάρια στις 3 το απόγευμα, μου αρέσει να χαζεύω τον ήλιο ανάμεσα απ’ τα φύλλα κάποιου δένδρου καθώς ο κόσμος εκεί έξω κρατιέται μακριά μου, το ξέρω πολύ καλά, όλες αυτές οι βρόμικες σελίδες, και μου αρέσει να τεμπελιάζω με την κοιλιά μου προς το ταβάνι αφού κάνουμε έρωτα όλα να ρέουν προς τα μέσα:
"Είναι τόσο εύκολο να είσαι χαλαρός " – αρκεί να το αφήσεις να συμβεί, μόνο αυτό χρειάζεται.Αλλά το θηλυκό είναι παράξενο, είναι πολύ φιλόδοξο – "να πάρει"! Δεν μπορώ να κοιμάμαι όλη τη μέρα! Το μόνο που κάνουμε είναι να τρώμε! Να κάνουμε έρωτα! Να κοιμόμαστε! Να τρώμε! Να κάνουμε έρωτα!

"Αγαπητή μου", λέω, " υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω αυτή τη στιγμή που μαζεύουν τομάτες, μαρούλια, ακόμα και βαμβάκι, υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν κάτω απ’ τον ήλιο, υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν σε εργοστάσιαγια το τίποτα, για πενταροδεκάρες μπορώ να ακούσω τον ήχο των ανθρώπινων ζωών να θρυμματίζονται… δεν ξέρεις πόσο τυχεροί είμαστε…"
"Ομως εσύ τα κατάφερες", μου λέει, "τα ποιήματά σου.. "

Η αγάπη μου σηκώνεται από το κρεβάτι. Την ακούω στο διπλανό δωμάτιο.η γραφομηχανή δουλεύει. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η προσπάθεια και η ενέργεια έχουν καμία σχέση με τη δημιουργία.
Υπόθέτω ότι σε θέματα όπως η πολιτική, η ιατρική, η ιστορία και η θρησκεία κάνουν επίσης λάθος. Γυρίζω την κοιλιά μου από την άλλη μεριά + κοιμάμαι με τον πισινό μου προς το ταβάνι έτσι για αλλαγή.

Άνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μ.μ

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.
Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.
Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.
Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.
Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.
Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.
Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε.
Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.

Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.

Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.
Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.
Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.
Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα.
Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.
Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.
Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.
Νιώθω σαν να μην μ’αγαπάς, είπε.
Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.
Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε.
Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εμένα, είπα.
Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.
Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.
Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.
Νιώθω, είπα.
Νιώθω, είπε.

Μ.Π.

... Τ΄αστέρια δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους. Γι΄αυτούς που ταξιδεύουν, τ΄αστέρια είναι οδηγοί. Γι άλλους δεν είναι παρά μόνο φωτάκια.... Μα όλα τ' αστέρια είναι σιωπηλά. Εσύ θα έχεις αστέρια που δεν τα ΄χει κανείς..."

"Τι θέλεις να πεις;"

"Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό, τη νύχτα, κι αφού θα ζω σ΄ένα απ΄αυτά, και θα γελώ σ' ένα απ΄αυτά, για σένα τότε θα 'ναι σα να γελούν όλα τ΄αστέρια. Εσύ θα έχεις αστέρια που θα ξέρουν να γελούν!

ΑΝΤΙΟ...

"Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει... Πεθαίνουμε σαν λαός... Κάναμε τον κύκλο μας... Δε ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Πεθαίνουμε. Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο..."

Θανάσης Βέγγος / Το βλέμμα του Οδυσσέα.