Σοῦ εἶπα:

- Λύγισα.

Καὶ εἶπες:

- Μὴ θλίβεσαι.

Ἀπογοητεύσου ἥσυχα. Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷςσταματημένο τὸ ρολόι.

Λογικὰ ἀπελπίσουπῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο, ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.

Κι ἂν αἴφνης τύχει νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης, μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.

Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.

Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.

Κατέβα σοβαρή, νηφάλια αὐτοεκθρονίσου ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..

Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.

Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.

Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς, γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια, τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,

τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν, τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα, ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς

γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν, τὸ εἶπες.

O έρωτας ΔΕΝ θέλει χρόνο, θέλει ταχύτητα

Χρόνο θέλει αυτός ο μύθος..της αγάπης, γιατί πρόκειται περί μύθου.

Η αγάπη δηλαδή είναι,πως να το πώ τι είναι η αγάπη..

Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας...